Senin o gozlerin mənim bütün həyatımı dəyiş
Qarışıqlıqlar içindəyəm..Nəyəm mən, niyə beləyəm bilmirəm.
Bildiyim tək bir şey var mən sənsiz yoxam.. Mən sənsiz ola bilmirəm ..
Mən..
Sənsiz heçəm..
İndi səni sevmədiyimi düşünürsən bilirəm sənə güvənmədiyimi səndən soyuduğumu düşünürsən
Dedim sənə..
Səssiz qalmaq istəyirəm. Düşünmək istəyirəm. Özümü aldadıram səndə bilirsən.
Səndə özünü aldadırsan bilirəm.. Biz niyə beləyik?
Dedin ya..
Ayrılaq biz! Əllərimin uyğunlaşdığını hiss edəm o an..
Maraqlanma! geydirmədim əsla bu duyğunu eşqimizə.
Bunu istəmədiyini bilirəm..
Bunu sənə dedirtmək məcburiyyətində buraxdığım üçün özümdən iyrənirəm.. Hər səfərinə səni ağlatdığım üçün nifrət edirəm mənliyimdən..
Gülüşünə dağları aşırtmağı gözə alan, mən niyə sənin ağlamana səbəb oluram hər səfərində..
Niyə maneə ola bilmirəm özümə?
Niyə içimdə ki mənasız məni yox edə bilmirəm?
Bir uşaq kimi mənasız istəklərimi basdıra bilmirəm..
Özümü aldadıram..
Dalıram..
Sənsizlikdə itirəm..
Telefonun zəng etməyişindəki səssizlik zingildəyir qulaqlarımda..
Oyandırır məni daldığım sənsizlikdən.. Yenə soruşuram özümə..
Necə bacarırsan hər yerdə mənimlə olmağı. Yuxumda oyandığımda xəyalımda yolumda…
Bu bir bacarıq isə əgər
Niyə mənim yanımda deyilsən həqiqətən?
Niyə tuta bilmirəm əlini, niyə toxuna bilmirəm saçlarına?
