Xəyanətim bağışlanacaqmı? (Bölüm 23-24)
Ümidin düşünməkdən beyni bu dəqiqə partlayacaq, dəli olacaqdı sanki:
Ümid: -Yox bu belə olmuyacaq, çölə çıxıb hava almalıyam.. Bunu necə həzm edəcəm?? Offff ALLAHim niyə mən? Niyə Nazlım? Niyə biz?!
Ümid ayaqqabılarını geyinib çölə çıxacaqkən...
Mələk: -Hara gedirsən Ümid gecə vaxtı?
Ümid: -Hava almağa. Ürəyim sıxıldı evdə
Mələk: -Gec qalma. Tez gəl evə
Ümid: -Oldu...
Ümid bir az məhlədən uzaqlaşır. Yol yaxınlığındaki bisetkada oturub, qulağına qulaqcıqlari taxaraq mahnıya qulaq asırdı. Bu mahnı sanki Ümidin hiss etdiklərini ifadə edirdi. Dayanmadan eyni mahnını fırladıb düşünürdü. Enbe orkestrası – Hikaye...
[Hiç durmadan hikayeler anlat bana, uydur uydur güzel hayaller kur
Dünya dönsün herşey aksın boşver, sen ikimiz için zamanı durdur
Yalanlar söyle hadi, büyüle kırık kalbimi
Gerçeklerden fayda yok, çekinme kandır beni]
Çox çəkmirki 2 oğlan Ümidə tərəf gəlirlər
Bəlani axtarmaqla deyil ki, onsuzda bəla özü səni gəlib tapır...
Oğlanlardan biri: -Siqaretin var?
Ümid: -Yox çəkəni deyiləm
Oğlan: -Necə oğlansan ee siqaret çəkmirsən!!!
Ümid: -Çəkmirəm de ala nə beynimi çöndərirsən yeri get, bəlavi məndən tapma
Oğlan: -Neyniyərsən ala?! (Ümidin üzərinə gedib əl qol ilə danışaraq)
Ümid "Göstərim də neyniyəcəymi” deyərək güclü bir yumruq atır
Vəəə olanlar olmuşdu. Ümid bütün hirsini onu döyməklə çıxartmışdı. Bunu görən dostu, Ümidin boşluğundan istifadə edib yumruq vurur. Ümid dodağının partlamasına əhəmiyyət verməyərək daha qəzəble döyüb, oradan uzaqlaşır. Dodağı partlasa belə Ümid o an hirsini bir şeylərdən çıxmalı idi və o oğlanlar da sadəcə ona rahatlaması üçün kiçik bir kömək olmuşdular...
Ümid əsəbləri gərgin şəkildə evə döndüyündə heç bir hesabat vermədn sadəcə yatmaq istəyirdi. Bir neçə saatlıq da olsa bu dünyadan uzaqlaşmaq. Keçmişi, Nazlını, aralarında olan dialoqları düşünmək ziyandan başqa bir şey vermirdi ona. Nə qədər düşünmək istəməsə belə gözünü yumduğunda qeyri-ixtiyari Nazlının üzü, gülüşü: etdiyi şirinliklər canlandı beynində:
Ümid: -Niyə axı balacam? Niyə mən? Bu qədər beynimdə bizə, gələcəyə dair planlarım varkən niyə məhv etdin axı hamısını? Olmazdı hər şey öz axarında davam etsəydi? Olmazdı biz çox xoşbəxt olsaydıq? Axı mən səndən başqasını istəmirdim. Səndən başqasını gələcək həyat yoldaşım, uşaqlarımın anası kimi təsəvvür edə bilmirdim. Necə davam edəcəm mən? Bu qədər sevərkən. Adi bağlılıq deyilmiş mənimki Nazlım. Bu gün bir dəfə də çox gözəl başa düşdüm bunu. Özümü tanıyıram səni unutmayacağımı da bilirəm...Ama bir tək bundan sonra necə olacağını bilmirəm. Hər gecə yatmamışdan əvvəl dualarımın arasında sən də vardın. Səni mənə çox görməməyini istəyirdim ALLAHdan. Ama olmadı. Biz deyilən bir şey qalmadı artıq...
Ümid ürəyində özü ilə danışaraq, gec də olsa yuxuya gedir. Səhər oyandığında hazırlıqlarına getsə də sözün əsl mənasında dərslərini yola verib, vaxtını feysbukda, həyətdə keçirərdi...
Ümid feysbukunu yoxlarkən 1 mesajın gəldiyini görüb açır. Mesaj Röyadan idi. Onlar Nazlı vasitəsilə tanışmış, bəzən də yazışırdılar:
Röya: -Salam Ümid yaxşısan?
Ümid: -Salam Röya necə yaxşı olum? Məktəbi qutarıram onun fikri bir tərəfdən, digər tərəfdəndəki gözləmədiyim xəyanət... Beynimdən fikirləri necə çıxardım bilmirəm...
Röya: -Çıxara bilmiyəcəksən. Fikrivi dərslərə ver çünki gələcəyin həll olunur.
Ümid: -Alınmır eee gözləmədiyin 1 insan...
Röya: -O da istəməzdi belə olsun. Ama olan olub artıq. Sən indi bunları düşünüb dərslərini boş buraxsan 1 ilivi itirəcəksən. Ən azından ailəvi, anavı düşün. Uniyə girməsən pis olacaqlar
Ümid: -Röya yaxşıda. Nəyi istəməzdi axı. Bilə-bilə elədiyi şey. Bilirdi ki eləsə məni itirəcəy. Niyə eliyirdi? Kimsə məcbur eləmişdi onu ki get başqasına şans ver? Bu həyatda anamdan əziz, onun qədər çox istədiyim heç kimsə yoxdur. Əlbəttəki onun pis olmağına imkan vermərəm...
Röya: -Həmin an onun nə fikirləşdiyini niyə elə elədiyini biz bilə bilmərik. Təbiiki hamımızın səhvləri olur və mən də istəmirəm tərəf saxlamış kimi olam. Ona görə bu mövzuda danışmıyacam. Sənə sadəcə 1 məsləhətim var şəxsi həyatının dərslərinə təsir eləməyinə imkan vermə əsla
Ümid: -Sən sadəcə Nazlının tərəfin buraxmaq istəmirsən. Nədə olsa məndən çoox çoox yaxındı sənə. Həmin an onun nə fikirləşdiyi...
Röya: -Düz deyirsən. Mən də onu deyirəm də istəmirəm tərəf saxlıyım. Səni də başa düşürəm çünki. Düzünü desəm sizin sevginizə həmişə qibtə eləmişəm. Belə 1 şey olacağını düşünməzdim. Onun belə eləməyində təkcə onu günahkar bilmirəm kənardan baxan 1i olaraq. Düzdü bizdə belə 1 şey var ki, oğlanlara hər şey olar ama qızlara yox. Məncə bütün bunların başlıca səbəbi aranızdakı mənasız məsafələr olub. Biz qizlar həmişə bizi daha çox sevənin yanında olmaq istəyirik nəinki sevdiyimizin. Yəni o elə hərəkət eliyibsə düşünmə ki səni sevmədiyindən. Bəlkə də sənin sevgini elə çox hiss eləmiyib. Yəni bu hadisənin çoxdan olduğunu nəzərə alsaq.
Ümid: -Mən səf eləməmişəm məni itirən qoy pis olsun mən yox. Nəysə ee Röya. Sənin də başıvı ağratdım bagışda. Keçmişə baxdıqda sadəcə gülüb keçərəm ))) Özündən muğayət ol...
Röya "Nə zaman istəsən. Hələlik" deyib sağollaşır
2 həftə sonra...
Aradan 2 həftə keçmişdi artıq. Bu zaman ərzində Nazlının ən böyük dəstəyi Röya idi. Yalnız ona ürəyini aça bilər, rahat sirrlərini bölüşə bilərdi. Yenə də ən çətin, qarışıq vəziyyətində Röyanın əsl dost olduğunun bir daha şahidi olmuşdu Nazlı...
Nazlı: -Mələyim yaxşı ki varsan məni başa düşdüyün üçün çox sağ ol. Ürəyimi boşaltmaq çox kömək oldu. Heç nə demədən dinləyirsən, dəstək olursan. Heç kimə deyə bilmirdim problemimi çəkinirdim(((
Röya: -Canım mən həmişə yanında olacam birdənəm. Həm də sevə-sevə. Özünü necə hiss edirsən?
Nazlı: -Dəyişiklik yoxdu desəm?
Röya: -İnanaram
Nazlı: -Çox darıxıram onun üçün. Heç nə izah etmədən ayrıldım. Hər şey üstümə-üstümə gəlir. Birdə evdə tək olduğumu düşün...
Röya: -Canım səbr et inşALLAH xeyirlisi nədisə o olacaq. Mən varam danış rahatlaş. Bəs demişdin teldə izah etmişdin ona?
Nazlı: -Etmişdim ama üzdən. Dərindən yox. Keçmişi düşündükcə özümə nifrət edirəm. İkisinin də günahı yox idi.
Röya: -Canım düşünmə bunları sən də istəməzdin belə olsun. Ümidin ayrıldığını düşündün və acığa etdin bəlkə hər şey dəyişər deyə. Bilə bilməzdin hər şey bura qədər gəlib çıxar. Unutma canım səhvsiz insan yoxdu...
Nazlı: -Kənardan baxsaydım o qədər idarə etmək asan görünərdi ki mənçün. Yəni o an kim olsa deyərdi onu et, bunu et filan. Ama yaşayınca həqiqətən nə edəcəyini bilmirsən. Çox çətin imiş((
Röya: -Birdənəm yaşanmalı idi və yaşandı. Bundan sonrasına bax artıq. Sənin olan onsuz sənindir. Bax Xalid yoxdu hazırda demək ki sənin qismətin deyildi. Ümid də dönməzsə bil ki heç sənin olmayib...
Nazlı: -Nifrət edirəm ona((( İlk ayrıldığımız gün insanın ağli bu qədər işdiyə bilər? Gedib tez feysbukda adını da dəyişdi fikir verdin? Ümid Bünyadzadə (Ümid Nazlı) yazmışdi tez dəyişdi mötərizədə Julik yazdı. İlk ağrını, acını onda hiss etdim. İlk dəfə yad insan kimi hiss etdirdi mənə özümü((( Getsin ee durub yalvarmıyacam ki tək mən günahkar deyiləm((
Röya: -Təbii ki yalvarmıyacaqsan. Heç dərd eləmə gedən geri dönmək üçün gedir))). Sən demişkən hər şey qismətdi. Qismətində varsa nəolur olsun barışacaqsız az danış ok..
Nazlı: -Uyda sən mənim ürəyimi ya beynimi oxursan? Hardan bildin geri dönmək üçün getdiyimi? Sən diyəsən səhifələrdə çox status oxursan eee))))
Röya: -Xaxa yoo həyat təcrübəsi deyək də buna)) Hələ ki öz istəyilə gedib qayıtmayan 1ni görməmişəm desəm inanarsan?
Nazlı: -Inanmam
Röya: -Az inan)) Elə birini görməmişəm kim gedirsə geri dönür mütləq 1 gün özüdə peşman olaraq...
Nazlı: -Onda görərsən məni((
Röya: -Sən getmisən? Sən yerindəsən)) Mən bunu oğlanlara şamil edirəm.
Nazlı: -Mən getdim də mən həyatından çıxdım onun...
Röya: -O özü istədi. Mənə qulaq as və bir az axışına burax...
Nazlı: -Çoxdandı axışına buraxmışam onsuz...
Röya: -Hər şeyin yaxşı olacağına dair də ümidini əsla itirmə
Nazlı: -Lazım deyil mənə Ümid mümid((( boş ver başıvı şişirtdim...
Röya: -Mən varam da həm)))
Nazlı:- Hə sən varsan min oğlana dəyərsən kız)))
Röya: -Dəli))) Ümidə vəziyyəti başa salmağı düşünmürsən heç? Bu vaxtacan məncə içi-içini yeyirdi ama qürurundan soruşmuyub
Nazlı: -Mən də bunu çox düşündüm acı da olsa bilməyə haqqı var. Həm yazım göndərim daha çox nifrət etsin mənə, kimi sevdiyinə. Onda asan olar unutmaq məni((
Röya: -AA qızın ağlı gğr nə yğndə işliyir. Az o mənada demədim. Sadəcə həqiqəti onsuz dərindən bilməliydi. İki mədəni insan kimi danışın ayrilacaqsız elə ayrılın belə ayrılmaq sizə yaraşmaz...
Nazlı: -Bilirəm canım haqqlısan. Ama yenə də ölçüm biçim görəsən yazmaqla düz edərəm ya yox
Röya: -Yenə də qərar sənindi birdənəm...
Nazlı qərar verərken, Ümid hər gün keçdikcə Nazlı üçün daha çox darıxdığını hiss edirdi. Sanki bir hadisə baş verərsə qürurunu bir kənara atıb Nazlını bağışlamağa hazır olacaqdı. Ama xəyanətin izi. Əsla itməyəcəkdi. Ağrısı əsla keçməyəcəkdi bəlkə də...
Nəhayət Nazlı çox düşündükdən sonra Ümidə izah etmək qərarına gəlir və:
Nazlı: -Son dəfə yazacam bütün beynindən keçən sualları cavablandırıb çıxacam həyatından. Vicdan əzabından öləcəydim artıq. Keçən il idi. Ad günümə yaxın ayrılmışdıq bütün ümidimi itirmişdim səni itirdiyimi düşünmüşdüm. O an o da təklif edincə əsəbden qəbul etdim. Ama bir neçə gün sonra gözləmədiyim anda barışdıq. Sadəcə tel nömrəmi vermişdim yazırdı arada soyuq cavab verirdim xəyanət sayılmırdı. Cünki ayrıydıq ama barışandan sonra yalanlardan 3müzündə həyatını məhv etmiş oldum. Çox ciddiydi o. Haradasa 2 həftə keçmişdi ona danışmaq istəmədiyimi dedim uşaq kimi ağlamağa başladı elə belə səbəb deyə bilməzdim. Ayrılsan yaşamanın mənası yoxdu oldurəcəm özmü deyirdi. 2 həftə də yalanı uzatdım. Ama sonra cəsarətlənib nə olur olsun deyib ayrıldım görüş zad əsla olmayıb ancaq kollecdə görürdü. Mənə demişdi ki əyər hər bir ümidimi itirsəm bu ölkədə qalmıyacam. Dəfələrce ayrılmaq istədim səndən, səbəb tapa bilmirdim. 1 yandan da həyatın azmış kimi dərslərivə də təsir etməyindən qorxdum ama dözə bilmirdim artıq ALLAHım məni necə imtahana çəkib ki vicdanım məhv eliyirdi məni. 2 insanın qəlbini oğurladım və həyatlarını məhv etdim. Özüm qarışıq. Ümid buna laiq deildin bilirəm nifrət edirsən mənə. 1 ay necə yalan danışa bildin necə səni bu qədər sevərkən başqasıyla danışdın deyə düşünürsən. Nə desən haqlısan. Bağışla 19 ayını aldığımçün. Son mesajım idi həyatından çıxıram. ƏLVİDA
Ümid: -Qəti qərarındı gedirsən?
Nazlı: -Aha vicdanım belə rahat olar bəlkə. Hər kəs laiqini yaşıyır ama sən buna laiq deildin bagışla
Ümid: -Niyə elədin axı niyə?? Lazım idi bizə bu?
Nazlı: -Başa saldım axı uzatma
Ümid: -Off Nazlı off gördün neynədin balacam gördün?
Nazlı: -Balacam????
Ümid: -Bə nə deyim sənə hə? Elə bilirsən 2 həftə ərzində yad biri oldun artıq?
Nazlı: -Elə düşünürdüm. Bəlkə də gün gələcəy başqası məni əvəz edəcəy. Qismət
Ümid: -Mümkün deyil ee mümkün deyil. Tanımamısan məni. Yada ki sevgimi. Gərəy uniə girərdim sonra diyərdin mənə bunu...
Nazli: -Əslində bu gün bunu düşünürdüm. Onunçün telefonda demişdim ki dərslərinə təsir etməyəcəyinə söz ver ama səsivi eşitdim daha pis oldum vicdan əzabından və etiraf etdim...
Ümid: -Sən hələ ürəyimdə öz həmişəki yerindəsən. Tacında başındadı prensesim
Nazlı: -Niyə beləsən?
Ümid: -Necə olum axı sənə qarşı bu qədər sevgimdən?
Nazlı: -Səni sevirəm canımdan da çox sevirəm((( istəməzdim belə olsun bağışla((
Ümid: -Bilirəm Nazlı bilirəm. Hər şeydən çox sevirsən...
Nazlı: -Hardan bilirsən? İnanmırsan bilirəm
Ümid: -Nazlı. 2 şeydə sənə inamım sonsuz idi. 1 deyirdim ki özüm xəyanət eliyərəm ama Nazlı eləməz. Özümdən çox sənə inanırdım. Çooxx təəssüf ki oldu. 2-ci sənin sevgin. Ona hələ də inanıram. İnanacam da...
Ardı var...
Ümid: -Yox bu belə olmuyacaq, çölə çıxıb hava almalıyam.. Bunu necə həzm edəcəm?? Offff ALLAHim niyə mən? Niyə Nazlım? Niyə biz?!
Ümid ayaqqabılarını geyinib çölə çıxacaqkən...
Mələk: -Hara gedirsən Ümid gecə vaxtı?
Ümid: -Hava almağa. Ürəyim sıxıldı evdə
Mələk: -Gec qalma. Tez gəl evə
Ümid: -Oldu...
Ümid bir az məhlədən uzaqlaşır. Yol yaxınlığındaki bisetkada oturub, qulağına qulaqcıqlari taxaraq mahnıya qulaq asırdı. Bu mahnı sanki Ümidin hiss etdiklərini ifadə edirdi. Dayanmadan eyni mahnını fırladıb düşünürdü. Enbe orkestrası – Hikaye...
[Hiç durmadan hikayeler anlat bana, uydur uydur güzel hayaller kur
Dünya dönsün herşey aksın boşver, sen ikimiz için zamanı durdur
Yalanlar söyle hadi, büyüle kırık kalbimi
Gerçeklerden fayda yok, çekinme kandır beni]
Çox çəkmirki 2 oğlan Ümidə tərəf gəlirlər
Bəlani axtarmaqla deyil ki, onsuzda bəla özü səni gəlib tapır...
Oğlanlardan biri: -Siqaretin var?
Ümid: -Yox çəkəni deyiləm
Oğlan: -Necə oğlansan ee siqaret çəkmirsən!!!
Ümid: -Çəkmirəm de ala nə beynimi çöndərirsən yeri get, bəlavi məndən tapma
Oğlan: -Neyniyərsən ala?! (Ümidin üzərinə gedib əl qol ilə danışaraq)
Ümid "Göstərim də neyniyəcəymi” deyərək güclü bir yumruq atır
Vəəə olanlar olmuşdu. Ümid bütün hirsini onu döyməklə çıxartmışdı. Bunu görən dostu, Ümidin boşluğundan istifadə edib yumruq vurur. Ümid dodağının partlamasına əhəmiyyət verməyərək daha qəzəble döyüb, oradan uzaqlaşır. Dodağı partlasa belə Ümid o an hirsini bir şeylərdən çıxmalı idi və o oğlanlar da sadəcə ona rahatlaması üçün kiçik bir kömək olmuşdular...
Ümid əsəbləri gərgin şəkildə evə döndüyündə heç bir hesabat vermədn sadəcə yatmaq istəyirdi. Bir neçə saatlıq da olsa bu dünyadan uzaqlaşmaq. Keçmişi, Nazlını, aralarında olan dialoqları düşünmək ziyandan başqa bir şey vermirdi ona. Nə qədər düşünmək istəməsə belə gözünü yumduğunda qeyri-ixtiyari Nazlının üzü, gülüşü: etdiyi şirinliklər canlandı beynində:
Ümid: -Niyə axı balacam? Niyə mən? Bu qədər beynimdə bizə, gələcəyə dair planlarım varkən niyə məhv etdin axı hamısını? Olmazdı hər şey öz axarında davam etsəydi? Olmazdı biz çox xoşbəxt olsaydıq? Axı mən səndən başqasını istəmirdim. Səndən başqasını gələcək həyat yoldaşım, uşaqlarımın anası kimi təsəvvür edə bilmirdim. Necə davam edəcəm mən? Bu qədər sevərkən. Adi bağlılıq deyilmiş mənimki Nazlım. Bu gün bir dəfə də çox gözəl başa düşdüm bunu. Özümü tanıyıram səni unutmayacağımı da bilirəm...Ama bir tək bundan sonra necə olacağını bilmirəm. Hər gecə yatmamışdan əvvəl dualarımın arasında sən də vardın. Səni mənə çox görməməyini istəyirdim ALLAHdan. Ama olmadı. Biz deyilən bir şey qalmadı artıq...
Ümid ürəyində özü ilə danışaraq, gec də olsa yuxuya gedir. Səhər oyandığında hazırlıqlarına getsə də sözün əsl mənasında dərslərini yola verib, vaxtını feysbukda, həyətdə keçirərdi...
Ümid feysbukunu yoxlarkən 1 mesajın gəldiyini görüb açır. Mesaj Röyadan idi. Onlar Nazlı vasitəsilə tanışmış, bəzən də yazışırdılar:
Röya: -Salam Ümid yaxşısan?
Ümid: -Salam Röya necə yaxşı olum? Məktəbi qutarıram onun fikri bir tərəfdən, digər tərəfdəndəki gözləmədiyim xəyanət... Beynimdən fikirləri necə çıxardım bilmirəm...
Röya: -Çıxara bilmiyəcəksən. Fikrivi dərslərə ver çünki gələcəyin həll olunur.
Ümid: -Alınmır eee gözləmədiyin 1 insan...
Röya: -O da istəməzdi belə olsun. Ama olan olub artıq. Sən indi bunları düşünüb dərslərini boş buraxsan 1 ilivi itirəcəksən. Ən azından ailəvi, anavı düşün. Uniyə girməsən pis olacaqlar
Ümid: -Röya yaxşıda. Nəyi istəməzdi axı. Bilə-bilə elədiyi şey. Bilirdi ki eləsə məni itirəcəy. Niyə eliyirdi? Kimsə məcbur eləmişdi onu ki get başqasına şans ver? Bu həyatda anamdan əziz, onun qədər çox istədiyim heç kimsə yoxdur. Əlbəttəki onun pis olmağına imkan vermərəm...
Röya: -Həmin an onun nə fikirləşdiyini niyə elə elədiyini biz bilə bilmərik. Təbiiki hamımızın səhvləri olur və mən də istəmirəm tərəf saxlamış kimi olam. Ona görə bu mövzuda danışmıyacam. Sənə sadəcə 1 məsləhətim var şəxsi həyatının dərslərinə təsir eləməyinə imkan vermə əsla
Ümid: -Sən sadəcə Nazlının tərəfin buraxmaq istəmirsən. Nədə olsa məndən çoox çoox yaxındı sənə. Həmin an onun nə fikirləşdiyi...
Röya: -Düz deyirsən. Mən də onu deyirəm də istəmirəm tərəf saxlıyım. Səni də başa düşürəm çünki. Düzünü desəm sizin sevginizə həmişə qibtə eləmişəm. Belə 1 şey olacağını düşünməzdim. Onun belə eləməyində təkcə onu günahkar bilmirəm kənardan baxan 1i olaraq. Düzdü bizdə belə 1 şey var ki, oğlanlara hər şey olar ama qızlara yox. Məncə bütün bunların başlıca səbəbi aranızdakı mənasız məsafələr olub. Biz qizlar həmişə bizi daha çox sevənin yanında olmaq istəyirik nəinki sevdiyimizin. Yəni o elə hərəkət eliyibsə düşünmə ki səni sevmədiyindən. Bəlkə də sənin sevgini elə çox hiss eləmiyib. Yəni bu hadisənin çoxdan olduğunu nəzərə alsaq.
Ümid: -Mən səf eləməmişəm məni itirən qoy pis olsun mən yox. Nəysə ee Röya. Sənin də başıvı ağratdım bagışda. Keçmişə baxdıqda sadəcə gülüb keçərəm ))) Özündən muğayət ol...
Röya "Nə zaman istəsən. Hələlik" deyib sağollaşır
2 həftə sonra...
Aradan 2 həftə keçmişdi artıq. Bu zaman ərzində Nazlının ən böyük dəstəyi Röya idi. Yalnız ona ürəyini aça bilər, rahat sirrlərini bölüşə bilərdi. Yenə də ən çətin, qarışıq vəziyyətində Röyanın əsl dost olduğunun bir daha şahidi olmuşdu Nazlı...
Nazlı: -Mələyim yaxşı ki varsan məni başa düşdüyün üçün çox sağ ol. Ürəyimi boşaltmaq çox kömək oldu. Heç nə demədən dinləyirsən, dəstək olursan. Heç kimə deyə bilmirdim problemimi çəkinirdim(((
Röya: -Canım mən həmişə yanında olacam birdənəm. Həm də sevə-sevə. Özünü necə hiss edirsən?
Nazlı: -Dəyişiklik yoxdu desəm?
Röya: -İnanaram
Nazlı: -Çox darıxıram onun üçün. Heç nə izah etmədən ayrıldım. Hər şey üstümə-üstümə gəlir. Birdə evdə tək olduğumu düşün...
Röya: -Canım səbr et inşALLAH xeyirlisi nədisə o olacaq. Mən varam danış rahatlaş. Bəs demişdin teldə izah etmişdin ona?
Nazlı: -Etmişdim ama üzdən. Dərindən yox. Keçmişi düşündükcə özümə nifrət edirəm. İkisinin də günahı yox idi.
Röya: -Canım düşünmə bunları sən də istəməzdin belə olsun. Ümidin ayrıldığını düşündün və acığa etdin bəlkə hər şey dəyişər deyə. Bilə bilməzdin hər şey bura qədər gəlib çıxar. Unutma canım səhvsiz insan yoxdu...
Nazlı: -Kənardan baxsaydım o qədər idarə etmək asan görünərdi ki mənçün. Yəni o an kim olsa deyərdi onu et, bunu et filan. Ama yaşayınca həqiqətən nə edəcəyini bilmirsən. Çox çətin imiş((
Röya: -Birdənəm yaşanmalı idi və yaşandı. Bundan sonrasına bax artıq. Sənin olan onsuz sənindir. Bax Xalid yoxdu hazırda demək ki sənin qismətin deyildi. Ümid də dönməzsə bil ki heç sənin olmayib...
Nazlı: -Nifrət edirəm ona((( İlk ayrıldığımız gün insanın ağli bu qədər işdiyə bilər? Gedib tez feysbukda adını da dəyişdi fikir verdin? Ümid Bünyadzadə (Ümid Nazlı) yazmışdi tez dəyişdi mötərizədə Julik yazdı. İlk ağrını, acını onda hiss etdim. İlk dəfə yad insan kimi hiss etdirdi mənə özümü((( Getsin ee durub yalvarmıyacam ki tək mən günahkar deyiləm((
Röya: -Təbii ki yalvarmıyacaqsan. Heç dərd eləmə gedən geri dönmək üçün gedir))). Sən demişkən hər şey qismətdi. Qismətində varsa nəolur olsun barışacaqsız az danış ok..
Nazlı: -Uyda sən mənim ürəyimi ya beynimi oxursan? Hardan bildin geri dönmək üçün getdiyimi? Sən diyəsən səhifələrdə çox status oxursan eee))))
Röya: -Xaxa yoo həyat təcrübəsi deyək də buna)) Hələ ki öz istəyilə gedib qayıtmayan 1ni görməmişəm desəm inanarsan?
Nazlı: -Inanmam
Röya: -Az inan)) Elə birini görməmişəm kim gedirsə geri dönür mütləq 1 gün özüdə peşman olaraq...
Nazlı: -Onda görərsən məni((
Röya: -Sən getmisən? Sən yerindəsən)) Mən bunu oğlanlara şamil edirəm.
Nazlı: -Mən getdim də mən həyatından çıxdım onun...
Röya: -O özü istədi. Mənə qulaq as və bir az axışına burax...
Nazlı: -Çoxdandı axışına buraxmışam onsuz...
Röya: -Hər şeyin yaxşı olacağına dair də ümidini əsla itirmə
Nazlı: -Lazım deyil mənə Ümid mümid((( boş ver başıvı şişirtdim...
Röya: -Mən varam da həm)))
Nazlı:- Hə sən varsan min oğlana dəyərsən kız)))
Röya: -Dəli))) Ümidə vəziyyəti başa salmağı düşünmürsən heç? Bu vaxtacan məncə içi-içini yeyirdi ama qürurundan soruşmuyub
Nazlı: -Mən də bunu çox düşündüm acı da olsa bilməyə haqqı var. Həm yazım göndərim daha çox nifrət etsin mənə, kimi sevdiyinə. Onda asan olar unutmaq məni((
Röya: -AA qızın ağlı gğr nə yğndə işliyir. Az o mənada demədim. Sadəcə həqiqəti onsuz dərindən bilməliydi. İki mədəni insan kimi danışın ayrilacaqsız elə ayrılın belə ayrılmaq sizə yaraşmaz...
Nazlı: -Bilirəm canım haqqlısan. Ama yenə də ölçüm biçim görəsən yazmaqla düz edərəm ya yox
Röya: -Yenə də qərar sənindi birdənəm...
Nazlı qərar verərken, Ümid hər gün keçdikcə Nazlı üçün daha çox darıxdığını hiss edirdi. Sanki bir hadisə baş verərsə qürurunu bir kənara atıb Nazlını bağışlamağa hazır olacaqdı. Ama xəyanətin izi. Əsla itməyəcəkdi. Ağrısı əsla keçməyəcəkdi bəlkə də...
Nəhayət Nazlı çox düşündükdən sonra Ümidə izah etmək qərarına gəlir və:
Nazlı: -Son dəfə yazacam bütün beynindən keçən sualları cavablandırıb çıxacam həyatından. Vicdan əzabından öləcəydim artıq. Keçən il idi. Ad günümə yaxın ayrılmışdıq bütün ümidimi itirmişdim səni itirdiyimi düşünmüşdüm. O an o da təklif edincə əsəbden qəbul etdim. Ama bir neçə gün sonra gözləmədiyim anda barışdıq. Sadəcə tel nömrəmi vermişdim yazırdı arada soyuq cavab verirdim xəyanət sayılmırdı. Cünki ayrıydıq ama barışandan sonra yalanlardan 3müzündə həyatını məhv etmiş oldum. Çox ciddiydi o. Haradasa 2 həftə keçmişdi ona danışmaq istəmədiyimi dedim uşaq kimi ağlamağa başladı elə belə səbəb deyə bilməzdim. Ayrılsan yaşamanın mənası yoxdu oldurəcəm özmü deyirdi. 2 həftə də yalanı uzatdım. Ama sonra cəsarətlənib nə olur olsun deyib ayrıldım görüş zad əsla olmayıb ancaq kollecdə görürdü. Mənə demişdi ki əyər hər bir ümidimi itirsəm bu ölkədə qalmıyacam. Dəfələrce ayrılmaq istədim səndən, səbəb tapa bilmirdim. 1 yandan da həyatın azmış kimi dərslərivə də təsir etməyindən qorxdum ama dözə bilmirdim artıq ALLAHım məni necə imtahana çəkib ki vicdanım məhv eliyirdi məni. 2 insanın qəlbini oğurladım və həyatlarını məhv etdim. Özüm qarışıq. Ümid buna laiq deildin bilirəm nifrət edirsən mənə. 1 ay necə yalan danışa bildin necə səni bu qədər sevərkən başqasıyla danışdın deyə düşünürsən. Nə desən haqlısan. Bağışla 19 ayını aldığımçün. Son mesajım idi həyatından çıxıram. ƏLVİDA
Ümid: -Qəti qərarındı gedirsən?
Nazlı: -Aha vicdanım belə rahat olar bəlkə. Hər kəs laiqini yaşıyır ama sən buna laiq deildin bagışla
Ümid: -Niyə elədin axı niyə?? Lazım idi bizə bu?
Nazlı: -Başa saldım axı uzatma
Ümid: -Off Nazlı off gördün neynədin balacam gördün?
Nazlı: -Balacam????
Ümid: -Bə nə deyim sənə hə? Elə bilirsən 2 həftə ərzində yad biri oldun artıq?
Nazlı: -Elə düşünürdüm. Bəlkə də gün gələcəy başqası məni əvəz edəcəy. Qismət
Ümid: -Mümkün deyil ee mümkün deyil. Tanımamısan məni. Yada ki sevgimi. Gərəy uniə girərdim sonra diyərdin mənə bunu...
Nazli: -Əslində bu gün bunu düşünürdüm. Onunçün telefonda demişdim ki dərslərinə təsir etməyəcəyinə söz ver ama səsivi eşitdim daha pis oldum vicdan əzabından və etiraf etdim...
Ümid: -Sən hələ ürəyimdə öz həmişəki yerindəsən. Tacında başındadı prensesim
Nazlı: -Niyə beləsən?
Ümid: -Necə olum axı sənə qarşı bu qədər sevgimdən?
Nazlı: -Səni sevirəm canımdan da çox sevirəm((( istəməzdim belə olsun bağışla((
Ümid: -Bilirəm Nazlı bilirəm. Hər şeydən çox sevirsən...
Nazlı: -Hardan bilirsən? İnanmırsan bilirəm
Ümid: -Nazlı. 2 şeydə sənə inamım sonsuz idi. 1 deyirdim ki özüm xəyanət eliyərəm ama Nazlı eləməz. Özümdən çox sənə inanırdım. Çooxx təəssüf ki oldu. 2-ci sənin sevgin. Ona hələ də inanıram. İnanacam da...
Ardı var...
