Gündəlik (4-cü bölüm)

Get-gedə dava dahada pis olurdu. Axır Könül dözməyib qışqırdı:
-Bu nədi belə? Siz hələ evlənməmisiniz, belə dava edirsiniz. Rasim sənin başında çatır? Yazıq qızın nə günahı var, hər gün onu döyüb, söyürsən. O insandıye. Sən artıq ağ elədin. Elə eləməki...
Bu vaxt Xədicənin anası Samirə xanım içəri girdi. Xədicə özünü itirdi.
-Xədicə, nə baş verir burda? Bu nə səs-küydü?
-Ana, heçnə.
-Xədicə. Bəsti hər şeyi gizlətdin məndən. Könül, heç olmasa sən başa sal olanları mənə.
Könül həqiqətəndə bu hala sevindi. O, ən yaxın rəfiqəsinin xoşbəxt olmasını istəyirdi.
-Samirə xala, Rasim Xədicəyə əl qaldırır. Onunla vəhşi heyvan kimi davranır.
-Nəə?
Samirə xanım şoka girdi. O düşünürdü ki, Xədicə Rasimlə xoşbəxtdi.
-Xədicə, bəs niyə mənə demirdin? Hə? Niyə demirdin qoy onun sənə qaldırdığı əlləri kəsim.
-Ana, mən...
Xədicənin gözləri doldu və otağı tərk elədi.
-Rasim! Cəhənnəm ol! Gözüm görməsin səni! Qızımı bədbəxt edəcəkdin! Rədd ol! Birdə buralardan keçmə! Əgər Xədicəyə tərəf gəlsən səni polisə verəcəm. Eşitdin?
Samirə xanım əsəbindən qışqıra-qışqıra danışırdı. Rasim əsəblə otaqdan çıxdı. Könül sevinirdi.
-Qızım, çox sağol dediyin üçün. Bilirəm ki, Xədicə bunu heç vaxt deməzdi.
Könül şirin təbəssüblə Samirə xanıma baxdı..