"Bir-iki həqiqət"
Bu gecə ay daha gözəl görsənirdi səmada.Ulduzlar möhtəşəm parlaqlığıyla göz oxşayırdı.Və birdən bütün fikirlər dəyişmək məcburiyyətində qaldı.Ağıla ilk gələn, qış fəsli oldu, çünki ağlımda səbirsiz xatirə şəklində qalan yeganə və unudulmaz fəsildir.Köhnə qartopuların, yaşca böyük, ruhən qayğısızların fəsildir qış.
- Sualda vermək olar,niyə məhz qış?
Çünki qış,soyuqluq deyildə,yaşanan ən gözəl,ən isti,ən mərhəmətli fəsli təmsilçisidir, yer kürəsində.Çox gözəl idi həqiqətən, qarda sürüşmək və sevdiyini zənn etdiyin bir qızı, saatlarca gözləmək.Üşüsən belə sırf ona dözmək və əsl həqiqətləri anlama məcburiyyətində qalmaq.Təxminən 2008-ci il.Məhlədə qar topu oynuyan uşaqları,pəncərədən seyr edərkən,xəstələnib çölə çıxa bilmədiyin,üçün, özünü ölüm cəzası ilə cəzalandırmaq.Çox dəhşətli, həmdə yadda qalan bir acıdır.Hər kəsin çöhrəsində gülüş və sevgi dolu istəklər.O zamanda gülünc və maraqlı adət-ənənəmiz var idi,o zamanda qızı puluna vəya başqa seçilən bir xüsusiyyətinə görə sevirdilər.Biz ta qədimlərdən dəyişməmişik,dahada qəddar olmuşuq,sadəcə uşaqlıqdan indiyə böyüyərkən,hər şeyin mənfiyə doğru dəyişdiyini sanmışıq.Əslində isə heçnə deyişmirdi,sadəcə böyüdükcə ətrafımızdakı pisliklər və vicdasızlıqlar artırdı,o cümlədən də "insanlar".Çünki uşaqlıqda hər kəsə inana və hər kəsə aldana bilirdik.Tanrı bizi o yaşımıza kimi günahsız yaradıb.Bir yazıda bir neçə hissi canlandırmaq və üstəlik 18 yaşın varsa bunu dahada zorlu çətinlikdə başa çatdırmaq....
- Həqiqətən hər fəslin öz gözəlliyi var,yalnız hər dəfəsində böyüdükcə bu teoremdən yavaş-yavaş soyuyub,inkar etməyə vadar olursan.Çünki biz bunu tələb edirik,yaşlandıqca fəsillərin gözəlliyini, yalnız uşaqlıq illərində mövcud olduğunu düşünürük.Məhsuliyyət artıqca,sıxıntılara məruz qalırsan.Qış fəslini,sürüşkən və dözülməz fəsil adlandırmağa məcbur qalıb,uşaqlıq illərindən üzür istəyirsən.Payızın yağışını,yazın dəyişkənliyini ,yayın qızmar istisini günahlandırmaq məcburiyyətindəsən,çünki böyüyürsən,çünki böyüdükçə cəmiyyət adlandırılan, ağrıların üzvü olursan. Hər zaman böyüyüb rəssam olmsq istəmişəm,yalnız böyüdükcə uşaqlıqda necədə saf olduğumu anlamışam.Əslində o hisslərlə böyüməyi nəzərdə tuturdum,mənə deməmişdilər böyüdükcə tək üz cizgin deyil,həmdə bütün hisslərin dəyişib,çirkinləşəcək.
- Yəqin sizədə xəbərdarlıq etməyiblər?
- Etsələr nolacaqdı güya,onduzda zaman öz işini görür?
- Lazım deyil çox yazmaq,çünki çox böyüdüyümü hiss etmək istəmirəm.
-"Məni böyük sananları, 9-14 yaş arası sandıqlarını zənn etmişdim,çünki onda çox böyümüşdüm,indiki məndə deyil"...
Süleyman Əliyev
