İnsafla rəftar və Həzrət İmamla Zamanla (ə.f) göruş

Alimlərdən biri imam Zaman əleyhissəlamla görüşmək arzusunda idi. Amma bu işə nail olmadığından daim ruhi əzab çəkirdi. Nəcəfi-əşrəfin elmiyyə hövzələrinin tələbələri, eləcə də ələviyyə (Əli (ə)-ın məqbərəsinin yanında təhsil alan) tələbələr arasında belə bir məşhur qayda var ki, hər kəs ardıcıl olaraq qırx çərşənbə gecəsi «Səhlə» məscidinə gedib məğrib və işa namazlarını orada qılmağa müvəffəq olsa, imam Zaman (ə)-ın hüzuruna müşərrəf ola bilər. Həmin şəxs uzun müddət bu məqsədlə çalışdı, lakin öz arzusuna çata bilmədi. İstəyinə nail olmaq üçün qəribə elmləri, hərf və ədədlərin sirlərini öyrənməyə başladı, tələb məqamında ruhi riyazətlə məşğul oldu. Çillələr saxladı, uzun-uzadı ruhi məşğələlərə dözdü, lakin yenə də heç bir nəticə almadı. Bu şəxs İmam əleyhissəlamın ziyarətinə nail ola bilməsə də, gecələr oyaq qalmaq, səhərlər Allah dərgahında ah-nalə etmək nəticəsində batini nuranilik və səfa əldə edə bilmişdi. Belə ki, bə᾽zi vaxtlarda onun üçün xüsusi nuranilik gəlir, ona bu məsələdə yol göstərilir, ruhunda xalislik və cəzb halətləri tapılır, həqiqətləri görür və incəlikləri eşidirdi.

Bu halətlərin birində ona deyildi: «Sənin imam Zaman əleyhissəlamı görüb ziyarət etməyin yalnız filan şəhərə səfər etməklə mümkün ola bilər.» Bu səfərin çox çətin olmasına baxmayaraq, öz məqsədinə çatmaq üçün həmin şəxs dərhal onu yerinə yetirməyə hazırlaşdı.