Mən sənin pis xasiyyətlərini belə sevdim

Elə utancaq təbəssümlə dayanma qarşımda. Əllərini də görə biləcəyim yerə qoy. Səhv anlama bu bir həbs deyil. Müşahidə edirəm möhürləyirəm səni yalnız o qədər… Dediyim kimi çox da gülmə. Çünki öpəsim gəlir gülüşündən. Nə yumşaqdır kim bilər bədənin. Və əllərin… Əllərində min bir rəng var bilirəm. Əllərini öpüm durmadan.Bir körpənin ovuc içlərini öpər kimi. Qoxusunu içinə çəkərək öpmək kimisi yox. Belə şeylərin verdiyi hüzuru izah edilə bilməz. Sıx da sarıla bilmərəm sənə. Qırılarsan, inciyərsən. Və sənə hər baxışım ürkəkdir. Sən danışarkən mənə baxma, elə daha rahat araşdıraram üzündəki gül bağçasını. Əllərini deyirəm əllərini! Görə biləcəyim bir yerə qoy. Toxunmaq şərt deyil, görsəm yetər. Belə dediyimə də baxma. Sən nə izah etsəndə ağılım əllərini öpməkdə olar. Mən beləyəmdə. Fikrim səndə olar..Sənin əllərində…



Mən aşan ilk həyəcanını sevginin qalıcılığını güvənin dəyərini ürək ritimlerinin əhəmiyyətini sahiblənmənin gözəlliyini əllərinin içindəki əllərimin tərləməsini qarşılıqlı çay içmənin sanki dünyanın ən gözəl yerində ən gözəl anı yaşayırmış kimi hiss etdirməsini bir adın üzümdə meydana gətirdiyi gülümsə getsin deyə səmaya baxdığımda daha çox gülməmə səbəb olmasını sadəyə sadələşdirilən kiçik günahsız duyğuların bütün bədənimi ruhumu təsir etdiyini səninlə öyrəndim.. Yalnız səninlə. Yağışı yalnız sevirdim taa ki saçlarından damlayan o yağış damlalarını gördüyümdə əlimi tutur olduğun ana qədər. O an dan sonra yağışa da heyran qaldım. Necə də gözəl isladır dedim içimdən sonra da nə axmaq düşünüyo bu uşaq deyib gülmə deyə yalnız güldüm. hər güldüyümdə səninlə əlaqədar başımda qurar sən se hər səfərində ‘Nə oldu?' deyə soruşardın .

Heç dediyimdə hirslənməklə gülmək arası bir ifadəyə bürünərdi üzün.

Susursan dərdini davamlı danışmırsan. Halbuki mən danışmağı sevən biriyəm, sənin yanında etibarsız bir xüsusiyyət olur bu. Çünki oturub səni izləmək daha cazibədar gəlir. Sanki bütün gün həyatın yoruculuğu detalları hər yandan gələn səslər susmayan insanlar hər şey sənin yanındaykən bitir hər kəs susur sanki axşam olmuş çox yorulmuşamda uzanmışam yatağa tavan açıq-aşkar səmadan onu izləyirəm . üzünün hər bir qıvrımını mimikalarını danışarkən gözlərini qaçırmağını gülüncə yerə baxıb başı qaldırdığında gülməməyə çalışmağını hamısını izləyib başımda min bir müxtəlif tənqid edirəm bənzətmələr edirəm, sonra axşam olub başımı yastığa qoyduğumda başımdakı pərdəni açıb səmadakı ulduzlara baxıram o gün mənə necə baxdınsa meydana çıxırsan orada . İnanmır kimsə mənə amma mən hər gün belə yatıram.

Çox hirslənərsən mənə əsəbiləşərsən qışqırarsan bəlkə. Bu vəziyyətidə də insan ən çox sevdiyinə hirslənər deyərək açıqlığa qovuşduraq. Çünki nə qədər hirsli olsan ol göz gözə gəldiyimizdə gözlərini qaçırdığın kimi qaçıra bilmirsən gülüşünü. Çünki mən bunu sevdim. Mən səndən əvvəl sevmədiyim nə varsa səndən sonra hamısını sevdim.



Mən sənin pis xasiyyətlərini belə sevdim.

Əhəmiyyətli hesab etməzliyini sevdim hirslənməyini sevdim ayrılışlarını belə sevdim..

Sənə hirsləndim yazdım üzümü güldürdün yazdım bəzən ağlayaraq qələm əllərimdə titrəyərkən bəzən gülməkdən sözləri bir-birinə qarışdıraraq.

Mənə yaşatdığın hər duyğunu sevdim.

Yoxluğundan daha gözəl hamısı çünki. Mən sənə yaza bilmədiklərimi həmişə belə oturdum səhifələrə yazdım.

Əgər bir gün çəkib çixartsam ürəyim sənə əmanət. İlk eşqim ilk həyəcanım ilk qıya bilmədiyim.


Zəngin şeirlərim yoxdur mənim,

yaza bilmərəm sənə qızıl uclu qələmlə.

Kasıbdır şeirlərim, bir cibi dəlik.

Üstü başı cırıqdır sözlərimin.

Amma təmizdir sətirlərim,

amma istidir sənə ürəyim.

Və bu həyatı sevirəm sənlə,

əsla heç bir yerə getmə..



Sənə gəlincə..

Sən, tək bir cümləyə sığdıra bilməyəcək qədər böyük duyğularımın sahibi,

bir cümləylə ifadə edilə bilməyəcək qədər xüsusi biri.

Sən insanın özündən belə əvvəl sevə biləcəyi biri. Sən yaxşıkı varsan..



Bir gülüşün çatacaq inan,

bu kədərli hallarım yoxmu gülüşün gəldikcə ağılıma keçəcək kimi.

Əllərim ilə saxlaya bilmədiyim zamanlar dərd olar o gülüşünü başqası görür deyə. Mənə olmayan o gülüşün çökdürəcək içimi.

Heç bir sevinc işıqlığı onu silə bilmir. Bu əllərim əllərində gözəl burax elə qalsınlar. Neçə dəfə yazdım səni kim bilər neçə sətir xərclədim bu gülüşünə..



Yuxuya niyyətlənib başmı yastığa qoyduğumda, sən gəlirsən zehinimin tam ortasına. Sənə baxıram, sən də mənə. Pəncərədən də elə bir işıq vurar ki otağıma, heç soruşma. Sonra, sonra yatmağa çalışarkən sən həmişə gözlərimdən öpdün, bağlaya bilmədim də… Sənin varlığın gözlərimdən nov nov axır, xoşbəxtlikdən olsa gərək. Lakin sən əsla ağlama! Sən şəbəkələrsənsə damlası mənim yanağımdan ürəyimə düşər. Gülüşlərin var orada onları islatma. Onlar mənim, onların islanmasına icazə vermərəm! Kimsə islada bilməz, sən belə. Onlar mənim, onlar biz, onlar dua, onlar eşq, onlar şükr. Onlar gözyaşlarımdan olma xoşbəxtlik.



Səsini eşitmək istəyir bu ürəyim, gecənin köz bir vaxtında. Sanki ürəyim aç, sanki ürəyim susuz, sanki ürəyim əldən ayaqdan düşmüş qoca. Gülüşlərin qoltuq ağaclarım. Və bir səsin dəyənəklərimi atıb, səmaya doğru dovşan kimi,qaçırda bilər məni. Qanad taxmış bir mələk kimi dayanırsan maviliklərimdə. Götür məni bu quru gecələrdən, ürəyinin sahilində bir yer ver. Ört üstümü göz qapaqlarınla. Və kirpiklərinlə oxşa başımı..




Mən hər an sənə baxmaq, bir sözünü qaçırmamaq;üzünün hər an dəyişən bütün kölgələrini izləmək, hər an yeni sözlər tapıb söyləmək istəyirəm. Hər mövsümdə, hər getdiyimiz yerdə, insanlarla və insanlarsız, aşan dəyişən əks olunmalarını görmək istəyirəm..




"Sənin saçının, qaşının hətta və hətta kirpiklərinin

hər telində bir başqa möcüzə yatır.

Sən qadın, sən həyatıma girdiyindən bəri

içimdə quruyub getməkdə olan ağaclar

indi rəng rəng çiçək açır.

Və sən qadın, sən mənim həyatımda olduğun müddətcə

içimdə böyüyən ağacların budağına quşlar,

çiçəklərin üzərinədə bal arıları qonmağa davam edəcək."



Bax sənə deyirəm! Bu küçələr bizim üçün var. Səninlə əl-ələ getmək üçün. Səni sinir edib yalandan əlimi buraxmağa çalışasın deyə. Bütün bitkilər biz nəfəs ala bilək deyə var. Və "öpüşmək üçün telefon köşkləri…" İkimiz sarılsaq "bir" olarıq; buna inan… Burax biz yaramaz uşaqlar olaq səninlə. Necəsə bitəcək götürdüyümüz nəfəs. Amma səninlə bitsin hər şey; səninlə başladığı kimi… Yorulsaq yatarıq çəməndən xalçalarda. Bir tək ayrılığa gələ bilməm. Sən həmişə mənimlə qal. Gündüz günəşim gecə mahtabım ol. Məndən ol, bizdən ol… Velhasılıkelam sən gəl həmişə sol yanımda ol…



Səninlə paylaşmaq istədiyim o qədər çox şey var ki. .Hansiyla başlasam bilmirəm. Səninlə.. evimi, divanı hətta televizor pultunu belə paylaşmaq daha doğrusu paylaşa bilməyib döyüşmək istəyirəm. .Sonra sənə qıya bilməyib istədiyin kanalı izləmək istəyirəm. .Xoş sən varkən televiziya vecime belə deyil. Mən səni, sən televiziyanı izlərkən mənə ‘bu belə olsa daha yaxşı olmaz idimi' deyə soruşsanda, mən sənə budaqmış tapılsam. .Cevap verməsəm. .Sen ‘ey sənə deyirəm' deyib mənə hirslenmeni nə gözəl olardı. Səninlə tişörtlerimi, jiletlərimi, kazaklarımı paylaşmaq istəyərdim. .Sənə əsəbiləşsəm, salonda yatsam. .Sen mənə qıya bilməyib gecənin bi yarısında yanıma gəlib divanın bir küncündə qıvrılıb yatsan. .Oyandığımda səni görsəm, təbəssüm etsəm, səni öpərək oyandırsam, səndə mənə sarılsan. .Ne gözəl olardı deyilmi?