İncimişəm...

İncimişəm

Mənim ürəyimi qıran hər kəsdən

Bir şəhərdən

Bir dünyadan

Bu dünyanın təbəssümünü unutmuş insanlarından

Sözlərini dillərində ürəklərin qatili olaraq bəsləyənlərdən

-Bir uşaq kimi..

Ürəyimin əlindən tutub yalnız onunla oynamaq istəyirəm

Vəfanı yalnız ondan ümid etmək və ona vəfalı olmaq istəyirəm

İncimişəm

Əlimdən oyuncağımı alanlardan

Ürəyimlə oynadığım oyundan məhrum olduğun zaman mənə gülənlərdən

Dostum bildiyimə dəyər verməyənlərdən

Ürəyimin ayağıyla gedib getdiyim məkanı bəyənməyənlərdən

Onun sözünü dinlədiyim vaxt mənim sözümü dinləməyənlərdən

İncimişəm

Bir an ömürdə çirkli əməlləri xətirinə içimə dərin yaralar açanlardan

Bir az da özümdən incimişəm

Ürəyimi hər kəsin buraxmasına baxmayaraq

Mən də bir vaxtı səhərdə buraxa bildiyim üçün

Bir az da özümdən incimişəm

Peşman olacağam addımları atarkən ürəyimdən soruşmadığım üçün

O addımlarıma yol çəkməyə namizəd ikən

Sol tərəfindəkini laqeydlik edənlərin sözlərinə dəyər verə bildiyim üçün

Bir az da özümdən incimişəm

Günəş oğrularına günəşimin yerini söylədiyim üçün

Sirr bildiyimi sirrimə dəyər verməyənlərlə paylaşdığım üçün

Ey sirr!

İçimdə qalsaydın kaş ki

İçimi işıqlandırsaydın kaş ki

İçimdə hiss etsəydim yaxın olanın yaxınlığını;

Günəşin işıqlığında

Ey sirr!

Səni heç kimə bağışlamasaydım

Səni heç kimin olmadığı yerlərdə saxlasaydım

Eqoist olsaydım sevgi mövzusunda...