Yad insan (Bölüm 5)

Səni gördüm yenə.Heç dəyişməmisən.Bəlkə də elə də yaxından görə bimədim ona görə elə bildim.Ürəyimdə o qədər sözüm vardıki.Yəqin yerimi kimsə alıb.Amma üzündə gördüm xoşbəxt deyilsən.Nəsə əksilib üzündən. Bəlkə inamın idi əksilən,bəlkədə gözündəki sevinci görə bilmədim məni gördüyündə.Səni sevindirmək istədiyimdə görmüşdüm bu üzü.Ordan tanışdı mənə.Peşman olduğunu demək istiyirsən yenə gözündən bilinir.Peşmansan...Axı niyə?Peşman olduğunu göstərmə mənə.Aldatmısan arxasında dayan.

Denən Hə aldatmışam.Çünki sevmirdin məni sən heç vaxt sevmədinki məni.Sən söz vermişdin mənə.Mən olmasaydımda yanında başqası olsada ömrün mən olacaydım.Sən mənə söz vermişdin.Aldatdın buna bir şey demirəm buna görə söz almamışdımki səndən.Amma niyə ömrün başqası oldu? Pisəm indi sevinirsən? Rahat yatırsan? Bu necə hirs idi axı? Nəynəmişdim mən sənə? Qan davasıdımı bu?İndi sevdiyini sanırsan çünki mənə etdiklərinə görə peşmansan.

Çünki bilirsənki heç kim sevmiyəcək səni mənim qədər.Çünki bilirsənki sevsəmdə Hər şeyi bilirmişəm.Sevirdim səni.Bəlkə də bilirdim sevmədiyini özümü aıdadırdım elə?Bəkə elə görməy istəmirdim?Həyatdan bezdiyini deməy istiyirsən mənə axı niyə?O həyatı mən sənə cənnət verməy istiyəndə cəhənnəmi özün seçmədin?Heç vaxt məni fikirləşmədin sən.Bu peşmanlığım niyə?Bir şey demirəm Aldatmısansa arxasında durmalısan.Unudulmuşam bilirəm.Öyrəşirdin yavaş-yavaş yoxluğuma.Kim bilir kimlər aldı ağlını başından.Gördüyünə sevinmədin sən məni.Onda anladım hər şeyin bitdiyini.Bitirmək istəmişdin?Sən elə bilməki sənsiz ölərəm.Yaxşı məndə bitirdim...Təbrik edə bilərsən artıq