rυнυмυ doɴdυrαɴ ɢedişiɴ...
Hava isdidi əslində ama ruhum üşüyür yəqin sənin soyuluğundandı bərkədə ürəyimdə zaman durub .bağişda yenə səndən danışıram özümə bezdim artığ güzgüdə öz özümə danışmağdan.sənin üzündən dostlarım mənə şizıofren deyir necə onlara başa salimki bu sənin əsərindi guya desəm nolacaqki əşi boş ver dərd eləmə darixma unut keçib gedəcək deyirlər mən doymuşam bu sözlərdən çünki o gedendə sizdən əvvəl demişəm bu sözləri özümə amma olmur alınmır unutmağ olmur boş vermək olmur keçib getmir axı getmir.sanki yanımdasan .saxta gülüşlərin ardından dayanmadan dəlicəsinə ürəkdən ağlamağ bilirsən necə hisdi bilmərsən çünki səndə o ürək yoxdu vəfasız . bilirsən bərkədə sən həyatıma girməmişdən əvvəl mən dünyanın ən xoşbəxt insanı idim sən gəldində gətirdin dərdi qəmi həsrəti mən darixmağ bilməz idim nədi ən azindan biraz düşünərdim sayəndə düşüncələr fikirlər dənizində boğuluram xeyal bilməz idim nədi artığ xeyallarda yaşayıram adam bele ezabmı olar bəs günahim ne idi məncə ən böyük günahım sənə bu qədər dəyər verməyim sevməyim olub .dərd qəm qəlbimin daimi sakini olub sən gedəli.. bu sözləri deyerək axdi bir iki damla yaş gözlərimdən.sonra ağlayaraq islatdığım yastığımı çevirdim qucağladım dizlərimi daldım xeyallara.......
