"O gün"
O gün.. Özümü itirmiş axtarışa çıxdığım gün. Qaranlıq idi. Ehtimalla tapa bilməyəcəkdim özümü. İstədiyimi hiss edərək çiyinlərimi dikləşdirib yola qoyuldum. Günəş doğulsa da işıqlana bilməyəcək zülmət bir qaranlığın daha başındaydım. Sonuna qədər davam edəbiləcəmmi bilməyirəm. Ay belə qaranlıq idi o gecə. İşıqlanacaqdımı o da görəsən içimdəki sönmüş ümidin işığı kimi ? Qeyd edəcəkdimi o da məni tamamilə işıqlanaraq tapdığım üçün özümü ?Yoxsa qalacaqdımı indi ki kimi qapqara dibsiz.Yeriməyə davam edirdim yavaş yavaş amma bir o qədər də səbirsiz. Cılız bir işıq yandı sanki içimdəki sönmüş ümiddən. Şansmıydı bu yoxsa möcüzəmi ? Xeyr xeyr yaxınlaşıram məgər addım-addım özümə..
Daha da qüvvətlənir o cılız işıq içimdə .Ay da işıqlanır yüngüldən. Boşunamı sevinmişdim görəsən ? Ya tam tapdım deyərkən itirsəm yenə özümü ? Səbirli olub davam edəcəkmiydim o işığı parlatmaq üçün yoxsa bırakacaqmıydım qaranlıqla xırmanlaşmağa ..
Addımlarım sürətləndi. Ürəyim dahamı sürətli atır nə ? Daha bir ümidlimi gedirdim indi ?İşıq güclənmişdimi ? Ay parladımı qurtuldumu o dibsizlikdən ?
Xeyr, hələ deyil.Hissetmiştim halbuki özüm dediyim onu. onsuz yarımam mən bir bütün deyiləm ki özümün bir parçası o da. Tapacam onu bütünləşəcəm onunla, yaşamaq daha asan gəlir bəlkə o zaman ..
Ürəyim dəlicəsinə yerindən çıxacaqmışcasına çarpır.Addımlarım qaçar hala gəldi. Yaxınlaşdım. Bir neçə addım daha.Dözə biləcəyəmmi görəsən ? Bitdi Yolun sonuna gəldim. Uçurum ! Dibsiz bir uçurum. .Ruhumu hiss etdim o anda. Sarılırdı özüm dediyim `ona`.
Sonra qarşıma keçdi məni tamamlayacaq yarımım. Gözlərində bir az hüzn bir az xoşbəxtlik vardı. Danışdı. Səsini nəfəs alırmışcasına içimə dərin-dərin tənəffüs etdim. Bütün hüceyrələrimə səsini yaymaq üçün bir neçə saniyə səssizcə gözlədim. Nə söylədiyini o anda fərqinə vardım. Sual soruşan baxışları hələ üzərimdə idi. Söyləsəmmi, söyləsəm də anlayacaqdımı ?Hələ susurdum. Gözlərindəki hüzn hirsə çevrildi. Gecə qara gözləri ürəyimi deşərcəsinə iti baxırdı.
Yaxınlaşdım yanına. Artıq gözlərində hirs yox idi. Aşiqinə əlvida deyən donuq baxışlar vardı. Baxırdı yalnız baxırdı. Tək söz etmirdi. Geriyə doğru getməyə başladı. Mənsə yerimdən belə tərpənmirdim. O donuq gözlər hələ gözümün önündə idi.
ACılı bir səs eşidildi. Özüm dediyim yarımım ,canım canına qıymışdı, canıma qıymışdı. Qışqırığımın gecənin qarasını deşib keçdiyini hiss edə bilirdim.
Əlimi buruq və olduqca isti bir əl oxşamağa başladı. İstiliyi iliklərimə qədər hiss etdim. Məgər hər şey yuxuymuş. .Elimi oxşayan ələ cavab verdim. Sıx tutum əlini, bir daha heç buraxmayacaqmışcasına .. Bir ömür, bir son üçün gözləyər insan.. Və son dəfə əyilib pıçıldadım qulağına, ' Birlikdə sonsuzluğa qədər .. '
