Sən artıq yoxsan..

Sanki bir həzin musiqi səslənir.. Sadəcə mən dinləyirəm..

Sözləri mənim olan..

Bəstəsi sənə aiddi bu yalnızlığın…

Belə deyildik biz.. Sən və mən.. Bölünməzdik.. Bax indi.. Bölündük..

Gedən gedibdir.. Nəqarətlər mənim şərəfimə oxunur artıq..

Anlayan yoxdu məni.. O, gələr `unut` söylər.. Bu, keçər `boş ver` deyər.. Ellər nə bilsin, sənsizliyə məhkum olduğumu…

Hər cür sınanar insan.. Kimi könül işində.. Kimi sonsuz həsrətlə..

Olmadı belə.. Yaramadı mənə bu sınaq..

Şairlər "sən yoxkən nəsə əksikdi" deyə söyləyir.. Yalan deyir sevgilim… Sən yoxkən hər şey əksikdi.. Heçnə çatmır.. Heçnə bəs etmir.. Nəfəs belə dadsız gəlir..

Zaman keçmir inan.. Aynada öz əksini tapmır sənsiz sevdam..

Sən artıq yoxsan deyə.. Düşmənəm hər günə.. Sırf, sən yoxsan deyə..

Niyə getdin? Niyə yoxsan axı?.. Niyə.. Niyə?

Cavab tapa bilmirəm…

Vəə..Sənsizlikdən bir səs gəldi..

Yoox yoox ağlama sən… Mən dözə bilmirəm gözyaşlarına..Əlimdə olsa qaçaraq sənə gələrəm.. Sarılaram bərk bərk .. Bir daha buraxmamaq şərtilə…

Amma nə edim..Əlimdə deyil…

Zamansız mələk uçaraq qanadlarında ölümü gətirdi və mənə sarılıb apardı..

Qopardı məni səndən.. Bir parçamın, "qəlb"imin səndə qaldığını bilmədən..