Bal: həm qədimdir, həm də müasir
Orta əsrlərdə mədə-bağırsaq, öskürək, zəhərli həşəratlar və quduz it dişləmələrində, eləcə də ağciyər və digər daxili orqan üzvlərinin müalicəsində bal və ondan hazırlanan məlhəmlərdən istifadə olunub. Balın çobanyastığı, gicitkən, darçın, zəncəfil, yağ, sirkə, soğan, sarımsaq, yabanı havuc, xaşxaş, xardal toxumu və s. ilə qarışığı müalicə vasitələri arasında geniş yayılmışdı. XIII əsrdə tanınmış həkimlərdən biri ürək xəstəliklərinin müalicəsində balın şəfaverici xüsusiyyətlərini göstərməklə yanaşı, bişirilmiş balqabaq və yerkökünün balla qarışığından böyrək xəstəlikləri zamanı istifadə olunmasını tövsiyə edib".
Balın müalicəvi xüsusiyyətləri barədə danışan professor daha sonra deyib: "El təbibləri böyrək xəstəlikləri zamanı qarpızı yarıya bölərək hər iki üzünə bal çəkər, bir gecə ayazda saxlayandan sonra xəstəyə yedizdirər, böyrəkdə daş olanda balın zeytun yağı və limonla qarışığının gündə üç dəfə xörək qaşığı ilə içilməsini məsləhət görərdilər. Böyrək daşını əritmək üçün balın gülxətmi ilə dəmləməsinin acqarına qəbul edilməsi də müsbət nəticə verir.
Malyariya xəstəliyinin müalicəsində balın şit nehrə kərəsi ilə qarışığından hazırlanan məcun, göyöskürəyi kəsmək üçün əzilmiş sarımsağa bal qatılaraq istifadə edilib. İçərisi oyulmuş ağ turpa bal sürtərək bir müddət ayazda saxlayandan sonra alınan məhlulu xəstəyə içirər, bağırsaq parazitlərini məhv etmək üçün boranı toxumunu əzib balla qarışdıraraq xəstəyə verərdilər. Bədənin zədələnmiş və şişmiş yerlərinə bal sürtülmüş dovşan dərisi bağlanılması sağalmanı sürətləndirir".