{...Vecsiz...}

Bilirsən necə..nə yalan deyim nəsə yazmalıyam yazmalıyam ki göstərim burdayam, hardasa buralarda, ən azından yaşayıram demək üçün.
Bunu özün özünə deməlisən yəni:
Bilirsən ki, nəsə orada yalan var, onu qəbul eləməyə hazır olduğuvu da bilirsən, ama bunun axırı olmadığının da fərqindəsən, ama yenə də özüvə etiraf edirsən ki, bəlkə bir şans yaradasan.iməyləmək üçün, ele uşaq kimi, təzə öyrənən bir uşaq kimi, gəzməyi də, danışmağı da
.söhbət eləmək istəyirsən ama söhbət anlayışının anlamını axtarırsan, sora bir baxırsan ki, məyərsə sohbətə başlamısan belə..


Sonradan Dəyişilən ...





Demək istədiklərim deyə bir şey yoxdu, sadəcə dediklərimiz var.
biz özgəyik çünki.,başqasına özgə, özümüzə özgə,yanmızda olmasını istədiyimiz adama belə özgə..
onu özümüzdən o qədər uzaqlaşdırmışıq ki, səsini belə eşitmirik.
başqalarının səsləriylə təsəlli tapırıq.
Adına da xoşbəxtlik deyib üstünü səmimi duyğular yorğanıyla yatızdırırıq rahat yatsın..

O qədər rahat ki, özgələrinin səsinə alışsın,alışdıqca unutsun.unutduqca alışsın..
Hər şeyin ana bağlı olduğu bu dünyada,hər saniyəmizlə yaratdığımız anları yenidən yaşamaqçün daha nə qədər an yaratmaq lazımdır ki, onları yenidən yaşamağa haqqımız olsun?!