Umidlə çıxarsan yola!
Bir ümidlə çıxarsan yola,qarşına manelər çıxar...Mahnılar dinləyərsən,şeirlər yazarsan,amma təəssüf heç biri başlamamış sevginin başlanğıcı ola bilməz.Sonra düşünərsən ki,niyə olmadı niyə axı?...Niyə həmişə məndeyə fikirləşərsən,ancaq ətrafına baxdıqda sənin kimi çox insan olduğunu görərsən...Bitdi artıq buqədər deyərsən,onu görmək belə istəməzsən,amma buda özünə söz verdiyin bir yalandır...Bir otaqda tək qalanda ilk ağlına o gəlir və oturub düşünərsən olsaydı necə olardı?...Gecə olanda yuxunda onu görərsən,səhər oyananda isə onunla oyanarsan.Yenə həyatına nifrət edərsən.sənin olmadığı üçün!Amma nə vaxt ki,onu görsən və ya gəldiyini hiss etsən əlin ayağına dolaşar,həyacanlanarsan,çünki onu sevirsən.Aranızda bir sevgi başlamasa da,onu gördüyün an ürəyin həyacanla döyünər,heç kim o döyüntüləri saxlaya bilməz.O həmişə sənin həyatında olur.Bəzən ürəyinə təsəlli etməyə çalışarsan ki,yaxşı ki olmadı.Olsaydı necə olacaqdı ki?Ancaq bu sözlər yalnız ürəyini incidər....
