Qalx Ayağa!

Bax gəlmişəm məzarına.

Ürəyimdə sözlərim var,

Kimsi deyər öz yarına.

Mənim isə söyləyəcək məzarım var.


Bax önündə diz çökmüşəm.

Həsrətini çox çəkmişəm,



Bu dunya da məzar kimi bir otaqdı.

Mənim üçün qaranlıqdı,



Səndən sonra öyrətdilər.

Həm sevgini,həm nifrəti,

Öyrətdikcə götürdülər,

Məsum olan o iffəti.



Sən yoxsan ki,isidənim yoxdu mənim.

Bilirsənmi dərdim,qəmim çoxdu mənim,


Apar məni,bu dunyadan qurtar məni.

Amma heyf eşitmirsən,

O qaranlıq məzardan sən.

Mənə qalan o buz kimi baş daşındı,

Birdə məni görüşünə gətirən o göz yaşımdı.