Deyiləcək o qədər sözüm varkən həmişə dinməz və söyləməz oldum...
Deyiləcək o qədər sözüm varkən həmişə dinməz və söyləməz oldum.Həmişə nədənsə çəkindim,dostlugdan belə kənarda durdum...
Könüldən hər keçəni, səninlə bölmək istəyərdim, yaxin olmaq, bir nəfəs qədər yaxin olub yaşamaq istəyirdim alınmadı... Etirafim olsun bu yazim sənə.....
Sən yaşatdın ilk məhəbbəti mənə.Xəbərsiz olsada, səninlə öyrəndim sevməyi, dəyər verməyi, qayğını, bir ömür boyu unutulmayacag qədər böyük sevməyi......
Sən bəlkədə heç düşünməzdin bunlari, əlbətdə səndən kənarda gəzən, sənə baxmağı belə bacarmayan, birinin bu böyüklükdə sevgisinə inanardınmı?. Keçir aylar, qovuşur illərə.Hər il yaşımız artır, və ömrümüzdən bir il gedir! Hər il hər il ad gunumu gozləyirdim.. Gozləyirdim çunki, sənin yadiva duşduyum yeganə gun idi..Çunki o gun, sadəcə o gun mənə idi sozun, mənə idi təbrikin.........Əslində həyatdi bu, səndə bəlkə undulacagsan nə vaxtsa,bəlkədə usaqlarima danişacagim əhvalat olacaqsan,bəlkədə sənin adini daşiyacaq ogulum bəlkədə.....Sadece etirafim olsun sənə, urəyimdə qalmasin artig sozlərim. İstəmirəm! Həyatimi məhv eləsin, qəlbimdəki , sənin adinla yanan sonməz bir şam.Omrumdə kimsəyə gorə, goz yaşlarima sahit olmamişdim..Sevgidirmi bu? Hər gecə sənsizliyimə aglayirdim, çixişi olmayan bir yolda olmagima, qurdugum xəyallara və umudsuzluyəə.......
İndi gulumsəyirəm! Yada gulumsəyə başlamişam, bilmirəm! Bəlkədə saxtadi gulumsəməm, yalandi.. Sənsizlikdəyəkən necə gulə bilirəm? təcubləndirir bu məni.Həyat dedikləri budur yəqin... Olərək yaşamaq, ic dunyan dagintilar altinda qalarkən, gulumsəməyə olan məhkumlugun,səni sevirəm demək istəyərkən, necəsən? demək.Bunlardirmi gorəsən həyatin qanunlari......
Yaşadiglarimi bil istədim!Anlamasanda belkədə başa duşməsəndə bil istədim...
Etirafım olsun sənə:bu cür böyük sevgiylə əsla sevilməyəcəksən!!!
