Limandakı son sərnişin
Limandakı son sərnişinBir dilin bütün sözlərini istifadə etsəmdə səni təsvir edə bilməyəcəyəmi bilirəm. Çatılmaz oldun həmişə, toxunmaq, hiss etmək və dolu dolu yaşamaq istəyərkən səni, böyük bir yalnızlıqdı payımıza düşən. Payıma düşən hər şeyi təxirə saldım amma təxirə sala bilmədiyim bir şey vardı, sənə bənzəyirdi. Su olsan, toxunduğumda pozulardı. Pozulmayan bir "şey" din ... Gediləcək bir yer olsanda sonu olardı, sonu olmayan bir "şey" din.Yuxuda görüləcək bir yuxu olsanda uyanırdım, məni yuxumdan oyandırmayacaq bir "şey" din ... Səni gözlərindən, üç çayın birləşdiyi yerdən öpüm desəm, ağlına çaylar gəlir. Düşün ki, bir dağdan aşağı enirik və dünyada iki nəfərlik mahnı qalmış onu söyləyirik. Elə bir "şey" sin sən ... Səni düşündükcə yoruluram desəm, dünyanın ən böyük yalanı olar. Yalanım yoxdur. Bu gündən sabaha nə qalar bilmirəm ama sən qalarsan eynilə yatağı dəyişməyən çay kimi.Mənə həmişə özümü xatırladan bir "şey" sin sən. Uzaqsan, yaxınsan, darıxansan amma bu gün deyil sabah kimi bir "şey" sin sən. Gecənin ən qaranlıq yerində, kiçik bir işıq belə olsanda yenə də istəyirəm səni. Bu gün hər ölümlə bir az ölərkən, səni düşündükcə həyata dönürəm yenidən. Gəlinciklər kimi bir mövsüm deyil, dörd iqlim, künc bucaq ...Kim nə desə desin dönməyə niyyətim yox. Bir şəhərin ortasında tək başına qalsam da qışqırıq qışqırığa bagırarak söyləyərəm səni sevdigimi. Bir tək mənim sevgimlə yaşasa da bu sevda sevirəm səni. Sənsiz budaqlarımı itirmiş bir ağac kimi tək olaram, sıxlığın ortasında belə. Fırtınalı bir dənizin ən sakit limanı kimi bir "şey" sin sən.O limandakı tək yolçu da mən!
