Çəhrayi zoLaqLi varLiq 16.hissə

Bəs, daha kimin bu hadisədə əli ola bilər? Daha kimi Mahirə ilə işbirliyində ittiham etmək mümkündür? Bəli, daha bir şəxs var… Axı, mən onu niyə unutmuşam?! Bu, Minarə xanımın keçmiş həyat yoldaşı Faiqdir. Minarə xanım demişdi ki, onlar, övladları dünyaya gəlmədiyindən, Nərimanla ailə qurmamışdan altı il əvvəl ayrılıblarmış. Minarənin Nərimana ərə getməsi və üstəlik Nigar adlı qızının dünyaya gəlməsi, qadının ilk həyat yoldaşı Faiqi psixoloji cəhətdən sarsıda bilərdi. Təbii ki, kişilərə məxsus aşırı həddə olan qısqanclıq hissi, həmin duyğu sahibini istənilən cinayətə sürükləməyə qadirdir. Ancaq, yenə də ortada, bu faktı da inkar edə biləcək bir nüans var. Nəriman Minarə xanımla ailə qurandan dərhal sonra, artıq həyətdən gələn bəzi səsləri eşitmişdi. Mahirənin sifarişçi olduğunu zənn etsək, qadının bu qısa vaxtda Faiqlə və ya başqa biri ilə kontakta girməsi isə o qədər də inandırıcı deyil. Demək, qatil olmasa belə, Nərimanı qorxudan şəxs, elə Mahirənin özü olub. Bu, artıq dəqiqdir… İndi isə qatilin kim olduğunu araşdırmaq lazımdır, lakin belə görünür ki, bu məsələyə nöqtə qoymağa imkan verməyəcək vergüllər həddindən artıq çoxdur. Sanki hamı günahkardır və eyni zamanda da heç kimi təqsirləndirmək mümkün deyil. Elə bil hər kəsin bu labirintdən çıxa biləcək məchul bir yolu var və mən bu çıxışlardan xəbərsizəm. Hər nə olursa olsun, bu cavabsız suallar mənim qarşımda sədd olma gücünə malik deyillər və mən həvəsimi yaşadaraq, onların hər birinə cavab tapmaq iqtidarındayam. Odur ki, ani bir şübhədən belə yan keçmək olmaz. Bəzən gözümüzün qarşısında olanı, çevrilib arxada axtardığımızdan, bu zaman istəyimizə də üz çevirmiş oluruq. Bu dəfə isə, adi bir səhv, ehtiyatsızlıq və ya düşüncəsizlik sonradan birləşərək böyük bir peşimançılığa çevrilə bilər. Ona görə də, kəndə qayıdan kimi ilk işim Faiqlə görüşmək olacaq…

Beynimi əsir alan və biri-birini təkzib edən bu düşüncələr məni, saatların necə keçdiyinin fərqinə vardırmadı. Axşam artıq Bakıda idim. Qısa zaman ərzində, Mahirənin ata evinin ünvanını asanlıqla tapdım. Qarşıma ilk çıxan orta yaşlı bir kişidən Pənah kişinin harada yaşadığını soruşdum, o isə bir qədər tərəddüdlə mənə ünvanı söylədi. Hər şeyi doğru təxmin etmişdim. Mahirənin ata evi məhz bu küçədə yerləşirdi. Tünd göy rəngli darvazaya yaxınlaşıb, qapını döyməyə başladım, amma cavab verən olmadı. Elə bu vaxt arxamda bir kişi səsi eşitdim.

- Sizə kim lazımdır?

Çevrilib baxdım. Qarşımda əlli-əlli beş yaşlı bir şəxs dayanmışdı. İlk öncə nə cavab verəcəyimi bilmədim, çünki artıq Mahirənin ata evinin boş olduğunu anlamışdım.

- Sənubər xanımgil burada yaşamır? – deyə soruşdum və deyəsən hədəfi dəqiq vurdum. Kişi mənim sualımı eşitcək, artıq buralarda yad biri olmadığımı anladı və üzünün sərt cizgiləri bir anda mülayimləşdi.

- Yox, burada yaşamır… – əli ilə digər qapıya işarə etdi – Onların evi odur.

Vaxt itirmədən bu naməlum adama təşəkkür edib, yolumu qonşu evin qapısına tərəf saldım. Mənə bu küçənin ünvanını məhz bu mənzildən vermişdilər. Hər halda bu evin telefon nömrəsini Mahirə dəftərçəsinə qeyd edərək özü ilə aparmışdısa, böyük ehtimalla bu mənzil heç də yad ünvan deyildi.

Qapını bir qədər gec açdılar. İlk öncə əks tərəfdən kim olduğum soruşuldu və mən bu səsi dərhal tanıdım. Bu, mənimlə ilk olaraq telefonda danışan həmin gənc qızın səsi idi.

- Buyurun… – qız qapını yarıqapalı şəkildə saxlayıb mənə baxdı – Kim lazımdır?

- Sənubər xanım burada yaşayır?

- Bəli.

- Evdədir?

- Yox.

- Gec gələr?

- Sabah səhər gələcək. Gecə növbəsindədir. Siz kimsiniz ki?

"Lənət şeytana, bu nə uğursuzluqdur?! Niyə axı həmişə nə isə qarşımı kəsməyə müvəffəq olur?! İndi mən, bu cılız qızdan nə öyrənə bilərəm ki?!” – deyə təəssüflə düşündüm.

- Mən, cinayət işləri üzrə ekspertəm. – əlacsız şəkildə bir qədər qapıya yaxınlaşdım – Mütləq Sənubər xanımla danışmalıyam.